Statusmodel
Om de verdeling van woonruimte overzichtelijk en inzichtelijk te krijgen maken wij gebruik van het statusmodel. Net als dat iedereen voor een stuk taart een beoordeling kan geven, kan iedereen dit ook voor zijn of haar woonsituatie geven. Zo leidt het verdelen van woonruimte tot een bepaalde verdeling van cijfers die weergegeven kunnen worden in een staafdiagram. We maken hierbij gebruik van de cijfers 1 tot en met 10 waarbij 1 de laagste beoordeling is en 10 de hoogste beoordeling. Dit noemen wij het statusmodel.
Voorbeeld statusmodel
In de volgende afbeelding ziet u een voorbeeld van het statusmodel. De staafdiagram spreekt voor zich; 3% heeft de beoordeling van 1 gegeven, 3% de beoordeling van 2, 4% de beoordeling van 3 enzovoorts.
Nut van het statusmodel in de praktijk
Met behulp van het statusmodel kunnen er snel conclusies getrokken worden over de verdeling van woonruimte of het woonbeleid dat gevoerd wordt. Volgens de Nederlandse overheid zou 30% sociale huur per gemeente, of naar 30% sociale huur toegroeien per gemeente leiden tot voldoende woningen voor deze doelgroep. Dit is niet zo, er zijn zat van gemeenten als voorbeeld te geven waarbij dit er niet toe zal leiden dat iedereen een beoordeling van 6 of hoger geeft voor zijn of haar woonsituatie binnen deze doelgroep simpelweg omdat er niet voldoende sociale huurwoningen zijn.
Tekortkomingen van het statusmodel
Het statusmodel geeft alleen een momentopname van de woonruimteverdeling terwijl deze continu in beweging is. We zouden hier een verdeling met 3 dimensies van kunnen maken door ook de dimensie tijd aan het model toe te voegen. Dit doen we momenteel nog niet, en dit zegt ook verder niets over de individuele wooncarrières van de inwoners. Aan het statusmodel kun je niet aflezen of iemand die te krap woont met het gezin dat al 3 jaar doet of pas 1 maand. Daarom gaan we onder het kopje "Rechtvaardigheid en wooncarrières" verder in op individuele wooncarrières, waardoor we nog meer inzicht krijgen in de verdeling van woonruimte.
